ถามแพทย์

  • อายุ 16 ปี คิดลบ รู้สึกไร้ค่า คิดอยากตาย เคยพยายามโดดลงจากตึกเรียน เป็นอะไร

  •  Pantakarn Artrit
    สมาชิก
    หมอคะหนูอายุ16ปีบางครั้งอารมณ์มันก็คิดลบสุดๆเลยค่ะหรือบางทีรู้สึกไร้ค่ามากๆเลยทำอะไรก็ไม่ได้ไม่มีค่าเป็นแค่ตัวถ่วงคนอื่นบางครั้งคิดว่าตัวเองตายไปก็ดีเหมือนกันหนูเคยพยายามโดดลงจากตึกเรียนแต่ไม่สำเร็จ หนูเป็นอะไรคะ

    สวัสดีค่ะ คุณ Pantakarn Artrit,

                          หากการมองโลกในแง่ร้าย คิอคิดลบต่อเรื่องต่างๆ คิดว่าตนเองไร้ค่า เป็นภาวะกับคนอื่น ร่วมกับความคิดที่อยากตายไป และการเคยพยายามฆ่าตัวตาย อาจเป็นอาการของการภาวะซึมเศร้า หรือโรคซึมเศร้าได้ ซึ่งมักจะมีอาการอื่นๆ อีก โดยแบ่งเป็น

                     1.อารมณ์เปลี่ยนไป ที่พบบ่อยคือกลายเป็นคนเศร้าสร้อย หดหู่ ไม่แจ่มใส ไม่สดชื่น สะเทือนใจง่าย ร้องไห้บ่อย เบื่อหน่ายทุกสิ่งอย่าง รู้สึกไม่มีความสุข แต่ในบางรายอาจมีอารมณ์หงุดหงิด ฉุนเฉียวง่าย อารมณ์ร้อนขึ้น 

                    2. ความคิดเปลี่ยนไป มองอะไรก็รู้สึกแย่ไปหมด มองเห็นแต่ความผิดพลาดของตนเอง หมดหวัง ท้อแท้ รู้สึกตนเองไร้ค่า ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง รู้สึกเป็นภาระกับคนอื่น คิดถึงเรื่องการตายอยู่บ่อยๆ รวมถึงคิดวางแผนการตายและทำร้ายตนเองได้

                     3. สมาธิความจำแย่ลง หลงลืมง่าย จิตใจเหม่อลอย ประสิทธิภาพในการทำงาน การเรียนลดลง

                     4. อาการทางกาย เช่น อ่อนเพลีย เหนื่อยล้า นอนหลับยาก หรือนอนมากไป เบื่ออาหาร น้ำหนักลด ปวดหัว ปวดเมื่อยตัว ท้องอืด ท้องผูก

                     5. การงานแย่ลง ความรับผิดชอบต่องานลดลง หรือมีผลการเรียนแย่ลง 

                     6. มีอาการโรคจิต เช่น อาการหลงผิด ประสาทหลอน

                     หากยังคงมีอาการดังกล่าวอยู่ โดยเฉพาะความรู้สึกอยากตาย แนะนำควรไปพบจิตแพทย์เพื่อประเมินอาการของโรคซึมเศร้าและให้การวินิจฉัยค่ะ ทั้งนี้ โรคซึมเศร้า อาจมีสาเหตุมาจากโรคทางกาย เช่น มีภาวะไทรอยด์ต่ำ ขาดวิตามินบางอย่าง เนื้องอกในสมอง สมองอักเสบ เป็นต้น ดังนั้นแพทย์จะทำการตรวจหาสาเหตุจากโรคเหล่านี้ก่อนค่ะ หากไม่มีโรคเหล่านี้ ก็จะให้การรักษาโดยการใช้ยา การรักษาทางจิตบำบัด และอื่นๆ หรือหากแม้อาการจะไม่ได้เข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าก็ตาม จิตแพทย์จะหาสาเหตุของอาการของเรา และให้การรักษาได้เช่นเดียวกัน โดยอาจเป็นคำแนะนำและจิตบำบัดต่างๆ ค่ะ นอกจากนี้แล้ว เราควรเล่าอาการให้คนใกล้ชิดหรือผู้ปกครองได้รับทราบด้วย เพื่อที่จะได้ช่วยกันดูแลอาการของเราค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ