เหนื่อยกับปัญหาหลายๆอย่าง ไม่อยากบอกคนที่บ้าน มีเผลอทำร้ายตัวเอง ต้องทำอย่างไร

อยากรู้หนูมีปันหาทางจิตหรือป่าว เพราะรู้สึกเหนื่อยกับปัญหามาก อยากหาที่ระบายที่ก็ไม่มีที่ตะระบายให้ใครฟัง ระบายให้ครอบครัวฟังก็ไม่ได้เพราะพ่อแม่แยกทางกัน พ่อก็ไม่อยากจะบอกปัญหาเพราะชอบทะเลาะกันไม่ถูกกันกับพ่ออยู่เรื่อยพ่อก็เป็นคนชอบตะคอกบ้างโมโหหงุดหงิดก็จะโวยวายออกมาเสียงดังๆซึ่งเป็นตั้งแต่หนูยังเด็กตอนเด็กก็รู้สึกกลัวแต่พอโตมาก็เริ่มทนไม่ไหวยอมรับเลยว่าบางทีพ่อแหกปากดังๆขึ้นมาแล้วหนุก็หงุดหงิดก็มีด่าในใจบ้างซึ่งทันทำให้หนุปวดหัวมากเลยมีปัญหาอะไรก็ไม่อยากจะปรึกษาพ่อ ส่วนเพื่อนก็มีปัญหาทะเลาะกันหนุแค่ทะเลาะกันกับเพื่อนคนนึงแล้วมันกลายเป็นว่าเพื่อนที่ทะเลาะด้วยกันมันก็เหมือนกับไปบอกเพื่อนคนอื่นด้วย แล้วเพื่อนคนอื่นก็เริ่มคุยไม่ดีกับหนู หนุอึดอัดเลยดีดตัวออกมาอยุ่คนเดียว แล้วรุ้สึกว่าโดดเดี่ยวไม่มีความสุขกับชีวิตอยากจะบอกปัญหาให้ใครฟังก็กลัวว่าจะโดนหาว่าเรียกร้องความสนใจ รู้สึกว่าไม่ว่าจะอยุ่บ้านหรือโรงเรียนก็ไม่มีใครที่รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ มันเคลียดจนบางทีเหมือนเคลียดจนมีใครมาบีบหัวเอาไว้เลย เคยคิดจะทำร้ายตัวเองอยุ่บ้าง เพราะมันเคลียดมาก ไม่รุ้ว่าถ้าเคลียดไปแบบนี้อีกหน่อยจะเป้นพวกโรคจิตรึป่าว เพราะจะขึ้นม.4 แล้วต้องคิดถึงอนาคตในการเรียนแต่มานั่งเคลียดกับปันหาแบบนี้ พยายามจะปล่อยวางแล้วแต่ก้หยุดไม่ได้ เผลอจะทำร้ายตัวเองอยู่เรื่อย หนุเลยอยากรุ้ว่าหนุจะเป็นบ้ามั้ยมันอาจเหมือนกันเรียกร้องความสนใจแต่หนุไม่กล้าบอกใครจิงๆ