อายุ 23 ปี เปลี่ยนจากคนชอบเข้าสังคมเป็นชอบอยู่คนเดียว เก็บคำพูดคนอื่นมาคิดมาก รู้สึกคนอื่นไม่จริงใจ ไม่มีเหตุผลในการมีชีวิตต่อ ควรทำอย่างไร

ตอนนี้หนูอายุ 23 ปี ปกติเป็นคนร่าเริงค่ะ ชอบเข้าสังคม ชอบการมีเพื่อนใหม่ แต่ตอนนี้ชอบการอยู่คนเดียวค่ะ ไม่ชอบสุงสิงกับใครเหมือนเมื่อก่อน ไม่ชอบการที่ต้องทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ แต่ถ้าในที่ทำงานจะเป้นคนพูดเยอะค่ะ สนุกสนาน แต่พอกลับห้อง กลับรุ้สึกเบื่อชีวิตตัวเอง เก็บเอาคำพุดของคนอื่นมาคิด มาร้องไห้ ทั้งๆที่ตอนที่ได้ยินกลับหัวเราะ เวลามีคนมาแสดงความหวังดีใส่ แสดงความเป็นห่วง หนุกลับคิดว่าคนพวกนี้เสแสร้งใส่ ไม่จิงใจ แต่แค่อยากยุ่งเรื่องของหนู บางครั้งก็นอนร้องไห้แบบไม่รุ้สาเหตุ หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้กับการมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่รุ้ว่าตัวเองจะดิ้นรนทำงานเหนื่อยแล้วส่งตัวเองเรียนจบสูงๆไปทำไม ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องตาย ถ้าเพื่อครอบครัวก็ไม่มีครอบครัวค่ะ พ่อแม่เสียตั้งแต่เด็ก อยุ่กับยาย ตอนนี้ยายก็เสียแล้ว ถ้าเพื่อตัวเอง ก็ตอบได้เลยว่าตัวเองไม่ได้ต้องการอะไรเลย ถึงจะเรียนจบสูง มีงานดีๆทำ แต่สุดท้ายก็ตายอยุ่ดี คิดอยุ่หลายครั้งว่าในเมื่อก็ต้องตายแล้วทำไมไม่ตายตั้งแต่ตอนนี้จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไม่ต้องดิ้นรน ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองหลับไม่ต้องตื่นให้ทรมานและเจ็บน้อยที่สุด อยากหายไปจากโลกนี้ แต่ก็ยังกลัวที่จะต้องเจ็บและทรมาน ภาวนาหวังว่าซักวันที่นอนหลับไปจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย อยากให้วันนี้มาถึงเพราะบางทีชีวิตหลังความตายอาจเป็นคำตอบที่พยายามถามตัวเองมาตลอดก็ได้ หนุไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเป้นแบบนี้ หนุยังปกติไหมค่ะ หรือหนุเสี่ยงเป็นโรคเครียดหรือโรคซึมเศร้าไหมค่ะ ถ้ามีความเสี่ยงหนุต้องหาทางออกให้ตัวเองยังไงค่ะ หนูไม่อยากรุ้สึกหมดคุณค่าในตัวเองมากไปกว่านี้แล้ว