ถามแพทย์

  • อาการอย่างนี้ควรพบจิตแพทย์ไหมคะ?

  •  Highwaytohell
    สมาชิก
    เรามีปมตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ เลยพยายามทำตัวให้ปกติมากที่สุด เราย้ายรร.บ่อย ประถมถึงม.ปลาย เราเรียนมา5รร. อยู่นานสุดคือสามปี ทำให้ไม่มีเพื่อนสนิทเลย พอมีเพื่อนที่คิดว่าสนิทๆหน่อยเราก็จะหวงเพื่อนอ่ะค่ะ คือเวลาเขามีเพื่อนใหม่เราจะเสียใจมากๆ นอยด์มากๆ เราเป็นคนไม่กล้าแสดงออก ตื่นเวที ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำอะไรได้ดีเลย เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องที่เราอ่อนไหวที่สุด พ่อเราเสียตั้งแต่เรายังไม่เกิดค่ะ แม่ท้องไม่พร้อม เรารู้ว่าแม่พยายามแล้ว แต่เราก็รู้สึกขาด รู้สึกแย่ที่เกิดมา มันเหมือนเราเกิดมาแล้วเราทำให้ชีวิตเขาแย่ ทำให้เขาโดนรีไทร์ เรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าบ่อยๆ พอป.สอง เรามีพ่อเลี้ยง เขาดุเรามาก เขาตีเราแรงมากๆสำหรับเด็กผู้หญิงป.สอง เราโดนไม้แขวนเสื้อเหล็กตีจนเบี้ยว ตอนนั้นเรารู้แค่เราเกลียดเขามาก เขาไม่ใช่คนดีอะไรที่เราอยากให้แม่เราอยู่กับเขา เขาติดยาเสพติด เขามีเชื้อHIV ตอนนี้เขาอยู่ในเรือนจำแล้วค่ะ แต่สิ่งที่แม่ถามเราตอนที่เราบอกแม่ว่าไม่อยากให้ประกันเขาคือ เกลัยดเขาขนาดนั้นเลยเหรอ ให้อภัยเขาไม่ได้เลยเหรอ พักหลังๆมานี้แม่เราเริ่มติดแอลกอล์ฮอลค่ะ 1สัปดาห์แม่เราดื่ม3-4วัน เรารู้สึกแย่มากๆ เราไม่โอเคเลย ทำไมการอยู่กับเรามันไม่มีความสุขถึงขั้นต้องพึ่งของมึนเมาเหรอ แม่กลายเป็นคนที่ทำให้เราอยากตายๆให้พ้นๆไปวันละหลายๆรอบ เรารู้สึกเหนื่อยมาก อยากนอนไปแลเวไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยด้วยซ้ำ แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเราทิ้งเขาไปไม่ได้ เราไม่สามารถให้เขาอยู่คนเดียวได้จริงๆ เรากับแม่ทะเลาะกันบ่อย แต่มีครั้งนึงที่เราเสียใจที่สุดคือเขาไล่ให้เราไปตาย เรารู้สึกเลยว่าเขาไม่รักเราเลยเหรอ พ่อเลี้ยงเราดีกว่าเราขนาดนั้นเลยเหรอ เรารับรู้นะคะว่าเขารักเรา แต่เราไม่เคยรู้สึกเลยว่าเขารักเราจริงๆหรือเขาแค่เหงาเพราะไม่อยากใช้ชีวิตคนเดียว าการของเราทำให้เราไม่อยากคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า เรานอนนานแค่ไหนก็ได้ที่เรายากนอนอ่ะค่ะ วันนึง16ชม.ก็ยังได้ เราเบื่ออาหารบ้างแต่ไม่บ่อย บางทีก็พะอืดพะอมกินอะไรไม่ลง เราชอบคิดว่าโลกนี้ไม่ต้องการเรา ไม่มีเราโลกมันก็ยังเหมืนเดิม คนรอบข้างเราไม่ได้รับรู้ว่าตัวตนของเราสำคัญ เรามีอยู่แต่เราไม่อยากมีอยู่ เพราะถึงเราอยู่ก็ไม่มีใครเห็นความสำคัญของเราอยู่ดี เราไม่เคยเป็นที่ต้องการของใครเลยแม้แต่ครอบครัวคนเดียวของเรา

    สวัสดีค่ะ คุณ Highwaytohell,

                           เนื่องจากคุณ  Highwaytohell ไม่ได้เติบโตมาในครอบครัวที่มีความอบอุ่น ไม่ได้มีพร้อมทั้งคุณพ่อและแม่ การดำเนินชีวิตจึงย่อมไม่ราบเรียบ และอาจส่งผลให้เกิดความเครียดสะสม ส่งผลต่ออารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ทัศนคติต่างๆ จนอาจมีผลให้มีนิสัยที่ไม่กล้าแสดงออก คิดมากดังที่เป็นอยู่ได้ อีกทั้งยังอาจส่งผลให้เกิดอาการซึมเศร้าหรือโรคซึมเศร้าได้

                        ดังนั้นการที่คุณ Highwaytohell มีอาการเบื่ออาหาร นอนมากไป รู้สึกตนเองไร้ค่า มีความคิดอยากตายนั้น ถือว่าเป็นอาการของภาวะซึมเศร้า หากอาการเหล่านี้เป็นอยู่อย่างต่อเนื่องและมีผลต่อการใช้ชีวิตประจำวัน ทำให้เรียนหนังสือไม่ได้ ก็ถือว่าเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ

                         แม้จะมีหรือไม่มีโรคซึมเศร้าก็ตาม หากมีปัญหาในการดำเนินชีวิต เราสามารถไปพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาได้ค่ะ คุณหมอหรือนักจิตวิทยาจะช่วยหาปัญหาของเรา ปรับทัศนคติและความคิด รวมถึงแนะแนวทางในการดำเนินชีวิต หากอาการเป็นมากจนถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้า คุณหมอก็จะมียาที่ช่วยบรรเทาอาการลงได้ค่ะ

                       คำพูดที่ว่า ไม่มีใครที่จะเลือกเกิดได้ แต่เลือกกำหนดชีวิตเองได้ เป็นจริงเสมอค่ะ แม้ว่าคุณ Highwaytohell จะไม่มีพ่อ และแม้ว่าจะเกิดมาโดยไม่ได้เกิดจากความพร้อมของคุณแม่ แต่อย่างน้อยคุณ Highwaytohell ก็ได้เกิดมา ซึ่งดีกว่าอีกหลายๆ ชีวิตที่ต้องจบชีวิตตั้งแต่อยู่ในครรภ์ หรือเกิดมาแล้วต้องจบชีวิตอยู่ในถังขยะ หรือลืมตามาก็พบว่าตนเองอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเสียแล้ว นั่นก็แสดงว่าอย่างน้อยคุณแม่ก็รักเราค่ะ อยากให้เราเกิดมาและเลี้ยงเรามาจนเติบโตได้ขนาดนี้ค่ะ แม้ว่าท่านอาจะไม่ได้แสดงออก หรือมีการดุด่า ตำหนิให้เราต้องรู้สึกแย่ก็ตาม แต่เราควรเข้าใจด้วยว่า ชีวิตของคุณแม่เองที่ผ่านมาก็คงไม่ได้ราบเรียบและอบอุ่นเช่นกัน คุณแม่เองก็ต้องสูญเสียคนรัก คงอยากได้ใครซักคนมาดูแล แต่การหาคนที่ดีอาจไม่ใช่เรื่องง่าย มันเป็นจังหวะเวลาของชีวิตในการที่จะเจอใครซักคนด้วยค่ะ บางทีอาจแค่ผ่านมาและผ่านไปก็ได้ ไม่อยากให้กังวลกับพ่อเลี้ยงน่ะค่ะ

                        ชีวิตของ Highwaytohell เป็นของคุณเองค่ะ เราสามารถกำหนดอนาคตของเราได้โดยไม่ต้องพึ่งกับใครค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่มีพ่อ มีพ่อเลี้ยงไม่ดี คุณแม่ไม่สนใจ เพื่อนไม่รัก แล้วชีวิตเราจะย่ำแย่ค่ะ หากเรามีทัศนคติของชีวิตที่ดี ดำเนินชีวิตและทำหน้าที่ของเราให้ดี อนาคตของเราก็ย่อมดีค่ะ และอาจทำให้ชีวิตของคนอื่นๆ ดีไปด้วยค่ะ ดังนั้นในเรื่องแรก แนะนำให้คุณ Highwaytohell ห่างไกลจากแอลกฮออล์ก่อนนะคะ เพราะแอลกฮอล์คือสิ่งไม่ดี และเป็นจะเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งไม่ดีต่างๆ ที่จะตามมาค่ะ ดังนั้นเราต้องเลิกจากสิ่งที่ไม่ดีก่อนค่ะ 

                       ขอเป็นกำลังใจให้ดำเนินชีวิตต่อไปโดยมุ่งไปสู่ทางที่ดีนะคะ หากรู้สึกมีปัญหาหรือเครียดในเรื่องใด ลองโทรปรึกษาสายด่วนสุขภาพจิตได้ค่ะ ที่เบอร์ 1323