บางครั้งรู้สึกไม่อยากยุ่งกับใคร ไร้ค่า ร้องไห้ บางครั้งรู้สึกมีพลัง หงุดหงิดง่าย เป็นอาการผิดปกติไหม

ฝืนยิ้ม ทั้งๆที่เครียด เเละเลือกที่จะเงียบ ไม่คุยกับใครเลย ทั้งๆที่คิดมาก ร้องไห้ เศร้าแบบไม่มีเหตุผล คิดแต่เรื่องที่มันทำให้มันบั่นทอนหัวใจ ทรมานทุกครั้งเวลาอยุ่คนเดียว ปิดกั้นทุกอย่างจากคนอื่น เพราะคิดว่า อธิบายไปก้คงไม่มีใครเข้าใจ ไร้ค่า ไร้ประโยชน์ ใครอยุ่ด้วยก้คงมีแต่ทำให้ทุกข์ใจ เลือกที่จะบ่มความทุกข์ทรมานด้วยตัวเองเลือกที่จะระบายกับตัวเองด้วยการร้องไห้และดื่มแฮลกอฮอ จากการเดินข้ามสะพานลอยไปทำงานทุกวัน จนกระทั่งวันนึงที่รุ้สึกเศร้ามากๆ หยุดยืนมองไปข้างล่างที่โคตรว่างเปล่า ได้ยินเสียงในใจว่า กระโดดลงไปสิ อยากรุ้ไม่หรอว่ามันจะเป็นยังไง รุ้สึกคิดขึ้นมาว่ามันคงไม่เจ็บมากหรอก สติกลับมาเมื่อได้ยินเสียงแตรสิบล้อดัง แล้วเดินไปทำงานตามปกติ ฉุนคิดมาชั่วขณะว่าเราคิดอะไรอยุ่ ในใจสับสน มากแต่คิดไม่ออก ทางตันทุกอย่าง นอนไม่หลับ ถึงหลับก้ได้แค่ 4-5ชม.พอได้หลับก้ไม่อยากตื่น ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไหน ฝืนตัวเองต้องไปเจอโลกภายนอก ที่โคตรจะว่างเปล่าไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครรัก ไม่มีใครต้องการ ไม่มีจุดหมาย ไม่มีเป้าหมาย มองไม่เห็นอนาคต ไร้กำลังใจ ท้อแท้ทุกอย่าง บางครั้งรุ้สึกอารมณ์ดีสุดขั้วรุ้สึกมีพลังขึ้นมาคิดว่า สามารถฮีลตัวเองได้จากความทุกข์ มีความมั่นใจในตัวเองสูง คิดงางแผนไว้หลายอย่างมากมาย อยสกทำนั้นนี้ อะไรที่ขวางหูขวางขวางตา ก้จับทำเองให้หมด รุ้สึกหงุดหงิดเมื่อมีอะไรมากระทบจิตใจที่ไม่ได้ดั่งใจ มีคนรักก็รุ้สึกทำอะไรก้ไม่ถุกใจ รู้สึกเหน็ดเหนื่อย สับสน หงุดหงิด โกรธเคือง หวั่นไหวง่ายกับสิ่งรอบกาย ทำให้บ่อยครั้งหลุดพูดอะไรที่ไม่เป็นประโยชน์ มันออกไปตามอารมณ์ อารมณ์ร้ายควบคุมไม่ได้ พูดจาไม่ดีใส่คนรอบข้าง แม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็ควบคุมไม่ได้ ทำงานเสียควบคุมสติตัวเองไม่ได้ ใช้เงินสิ้นเปลือง กินจุ จนทะเลาะกับแฟนบ่อยครั้ง รุ้สึกมันใจในตัวเอง ไม่แคร์ เลือกที่จะเงียบ จนเขาพุดออกมาคำนึงว่า เอาใจยาก เดาอารมณ์ไม่ถูก 3วันดี 4วันร้าย เมื่อได้คิด ดีๆแล้วไม่ใช่แค่คนนี้ แต่ทุกคนที่ผ่านมา เราไม่สามรถควบคุมตัวเองได้ในขณะนั้น โมโห อารมณ์ร้าย คบกับใครไม่ได้นาน สมาธิสั้น อย่างนี้เข้าข่ายเป็นโรคไหมคะ