มีความรู้สึกอยากจะทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่นๆ มีการวางแผนในสิ่งที่จะทำ แบบนี้ควรไปพบแพทย์ไหม

สวัสดีค่ะ อ่านหัวข้อแล้วหลายคนอาจจะคิดว่าเราเบียวหรือเรียกร้องความสนใจหรือเปล่า แต่เรารู้สึกว่าการที่อยากฆ่าคนไม่ใช่ความภาคภูมิใจเลย มันบ่งบอกได้ดีว่าเราเป็นคนยังไง มาเข้าเรื่องเลย ตอนเด็กๆประมาณอนุบาล-ป.1ได้ คือจำไม่ค่อยได้แล้วว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นช่วงเวลาไหน เราชอบเล่นกับสัตว์มากๆ โดยเฉพาะลูกไก่ มีครั้งหนึ่งเราไปขโมยลูกไก่ออกมาจากแม่มัน แรกๆก็เล่นแบบลูบหัวน่ารักๆ แต่พอผ่านไปสักพักเราก็เกิดความรู้จักที่ว่าอยากลองบางอย่าง เลยนำลูกไก่ไปกดน้ำในกระถาง จำได้ชัดเจนว่าตอนนั้นลูกไก่พยายามดิ้นเราเลยจับขาเอาไว้พร้อมกับมองดู ลูกเจี๊ยบชะเง้อมามองเราพร้อมกับฟองอากาศที่ค่อยๆลอยออกไป ปากของมันอ้ากว้างจนฟองสีขาวลอยขึ้นมาจนหมด ตอนนั้นยังไม่ได้เอาขึ้นมาทันทีแต่กดไว้สักพักจากนั้นก็นำขึ้นมา เหมือนความรู้สึกมันตีกันจู่ๆก็เพิ่งจะสำนึกได้ว่าทำอะไรลงไปเลยพยายามกดหน้าอกลูกไก่ พร้อมทั้งเอาหลอดมาพายปอดให้สุดท้ายน้องก็ไม่รอด ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมาก แต่คิดได้ว่ามันก็แค่ลูกไก่หาใหม่ก็ได้ และเราก็อยากทำบางอย่างอีกแล้ว อยากลองผ่าท้องน้องดูเลยเอามีดเล่มเล็กมากรีดผ่าท้อง หัวใจลูกไก่มันเล็กมาก สีแดงอมน้ำตาลๆตอนนั้นคือคิดว่าหัวใจจะมีรูปเป็นหัวใจตามชื่อและสีชมพูน่ารักๆเลยทำให้ผิดหวัง กลับมาตอนโต เมื่อ1-2 ปีก่อนเรามีความคิดที่อยากจะลองทำอะไรใหม่ๆกับร่างกายคน เช่น อยากลองเอาหัวของคนมาต่อกับตัวของอีกคน บางครั้งก็จินตนาการถึงการเอาเศษเนื้อมนุษย์ที่ตัดมาที่ละคนมาต่อๆกันให้เป็นรูปร่างมนุษย์และหวังว่ามันจะมีชีวิต เป็นแบบนี้เรื่อยมาจนเรารู้สึกอยากทำจริงๆ บางครั้งก็อยากลองฆ่าคน อยากรู้ว่าหากแทงตรงนี้ต้องใช้เวลาทีนาทีถึงจะตาย ตอนโดนแทงคนเราจะกรีดร้องได้ดังแค่ไหน ตลอดมาเราไม่ได้คิดอะไรมากจนวันหนึ่งเรารู้สึกกลัวความอยากของตัวเอง เลยไปลองถามเพื่อนว่าเคยจินตนาการถึงการฆ่าคนบ้างไหม เพื่อนก็ตอบว่าก็เคย มันเป็นเรื่องปกติ ตอนนั้นเราโล่งอก คงคิดมากไปเอง เวลาผ่านไปความยากมันเพิ่มขึ้นจนวางแผนในอนาคตว่าจะต้องมีรถตู้สักคัเพื่อเอาไว้จับคนมาฆ่า ตอนนี้เลยไม่ชอบคามรู้สึกนึกคิดของตัวเองเลย มันสามารถแก้ได้หรือเปล่า ควรพบแพทย์ไหม