คิดมากคิดไปเองและชอบวิตกกังวล

ที่ผ่านมาเข้าใจมาโดยตลอดว่าตัวเองเป็นคนคิดมาก ภายนอกจะดูเป็นคนตลก เฮฮา เป็นคนที่ใครอยู่ด้วยจะเข้ามาแกล้งและคิดว่าการพูดแรงๆ กับเราเราคงไม่คิดมากเพราะดูเหมือนเป็นคนง่ายๆ ไม่คิดอะไร แต่ในทางกลับกันทุกครั้งที่อยู่คนเดียวเราเอาคำเหล่านั้นมาคิดมากและเสียใจทุกครั้งจึงต้องหาคนมาฟังเราระบายในเรื่องที่เราไม่สบายใจ และทุกข์ใจตลอดเวลา มีคนให้คำแนะนำและหงุดหงิดว่าทำไมไม่ทำแบบนั้นหล่ะ ทำไมยอมหล่ะ ทำไมไม่พูดแบบนั้นออกไป แต่ในทางกลับกันเรารู้ว่าทุกคนพยายามหาทางออกให้เรา แต่เรารู้อยู่แก่ใจว่าเราคงไม่ทำ เราทำไม่ได้ เราชอบคิดไปเองว่าถ้าเราไม่ยอมเราต้องมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานแน่ๆ เราต้องไปทำงานแบบไม่มีความสุขแน่ๆ ช่างเถอะยอมเขาแล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่พอนานวันเข้ามันมาสู่จุดเดิมที่คิดมาก ไม่มีความสุข ร้องไห้ และวิตกกังวล และโทษตัวเองว่า ไม่ดีเลย ไม่ได้เรื่องเลย ทำไมนะทำไมเราจะเข้มแข็งกว่านี้ไม่ได้ ลองเอาเปรียบคนอื่นบ้าง ลองไม่ยอม ลองพูดสวนออกไปแรงๆ บ้าง แล้วก็ช่าง ถ้าการอยู่บนโลกใบนี้ มีคำว่า อ่อนแอก็แพ้ไป อยากรู้ว่า ต้องเข้มแข็งแค่ไหน ถึงจะอยู่บนโลกนี้ได้ ขอบคุณนะคะหมอสำหรับพื้นที่ตรงนี้