ถามแพทย์

  • คิดถึงเรื่องราวในวัยเด็กแล้วมักจะร้องไห้

  •  Kingk
    สมาชิก
    สวัสดีค่ะคุณหมอ ตอนนี้หนูอายุ18ปีค่ะ หนูอาศัยอยู่ในครอบครัวที่แม่ของหนูมีอาการทางจิตที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง ภายนอกเขาดูปกติแต่เขามักมีอารมณ์รุนแรง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ซึ่งมักเอาอารมณ์มาลงที่หนูตั้งแต่เด็กค่ะ(อนุบาล) ทั้งคำพูดกระแทกแดกดันแบบไร้สาเหตุแบบอยู่ๆก็หาเรื่องหนูหนักสุดคือเขาเกือบจะฆ่าหนูค่ะ จนหนูโตมาเขาก็ไม่ได้ตีอย่างแต่ก่อนแต่มักใช้คำพูดที่ทำให้เจ็บใจ หนูพยายามที่จะลืมมันไปแล้วตั้งใจใช้ชีวิตให้ดี หนูกลัวว่าหนูจะเป็นเหมือนเขา แต่หลายครั้งการกระทำของเขาทำให้ภาพในวัยเด็กย้อนกลับมา หนูกลัวและเสียใจจนบางครั้งร้องไห้ออกมาจากที่แต่ก่อนก็พอทนไหว หลายครั้งหนูมีอารมณ์รุนแรงเวลาได้ยินคำพูดกระแทกแดกดันจากเขาแต่สักพักก็ร้องไห้อีก จากที่เมื่อก่อนหนูพอทนลืมมันไปได้ หนูควรจะทำยังไงดีคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าด้วยนะคะ
    สวัสดีค่ะ คุณ Kingk @จากที่เล่ามา คิดว่า คุณ KIngk มีภาวะทางอารมณ์ไม่ปกติ อาจมีภาวะเครียด หรืออาจมีภาวะโรคซึมเศร้าค่ะ @ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าจะมีอาการที่เปลี่ยนแปลงทั้งอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ความจำ ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างเปลี่ยนไป และอาการแสดงทางร่างกายต่างๆ โดยอาการอาจเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเป็นสัปดาห์ หรือค่อยเป็นค่อยไปเป็นก็ได้ -อาการทางอารมณ์ เช่น เศร้า หดหู่ อ่อนไหว บางคนอาจมีความรู้สึกไม่แจ่มใส เบื่อหน่าย บางคนมีอาการหงุดหงิด ฉุนเฉียวได้ -ความรู้สึกนึกคิด เช่น มองอะไรแย่หมด ท้อแท้หมดหวัง รู้สึกไร้ค่า ไร้ความสามารถ บางคนอาจมีอารมณ์ชั่ววูบอยากทำร้ายตนเอง -สมาธิความจำแย่ลง -ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างเปลี่ยนไป อาจจะเก็บตัว ไม่ค่อยพูด ทำงานแย่ลง -อาการแสดงทางร่างกาย เช่น อ่อนเพลีย ไม่มีแรง นอบหลับๆตื่นๆ ไม่เจริญอาหาร น้ำหนักลด ท้องผูก ท้องอืด ปวดหัว ปวดตามตัว *คนไข้หากมีอาการมากขึ้น อาจมีอาการหลงผิด ประสาทหลอน หูแว่วได้ *โรคซึมเศร้านี้ยังมีลักษณะอาการคล้ายโรคอื่นอีก เช่น โรควิตกกังวล โรคอารมณ์แปรปรวน โรคสมองอักเสบ โรคไทรอยด์ทำงานบกพร่อง เป็นต้น -การรักษา: ในรายที่เป็นมาก แพทย์จะให้ยาช่วย แต่บางรายที่เป็นไม่มากแพทย์อาจจะพูดคุยให้คำแนะนำเพื่อให้อาการดีขึ้น **ดังนั้นจึงแนะนำให้คุณ KIngk ควรเล่าถึงภาวะทางอารมณ์ให้คนใกล้ชิดหรือคนในครอบครัวเพื่อให้อารมณ์ผ่อนคลายและช่วยแก้ไขปัญหานะคะ หากอาการไม่ดีขึ้น ควรไปพบแพทย์เพื่อรับการวินิจฉัยและได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม. เป็นกำลังใจให้นะคะ