เครียดมากทุกวันเลยค่ะ เป็นๆหายๆในแต่ละวัน

หนูรู้สึกว่าตัวเองเครียดมาก เคยมีเรื่องมากระทบกระทั้งจิตใจครั้งนึงตอนเดือนพฤษาคมที่แล้วเพราะแอดเรียนติดที่ที่นึงแล้วไม่โอเค ตอนนั้นเครียดมากเพราะไม่อยากเรียนเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวัน ตอนนั้นกลัวตอนกลางคืนมากๆรู้สึกไม่อยากอยู่คนเดียว มันเคว้งๆไปหมดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนเช้าก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยค่ะ อารมณ์มันเหมือนไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้ นอนหลับๆตื่นๆ พอตื่นแล้วหัวใจมันก็เหมือนจะหน่วงๆมันบีบๆ กินข้าวไม่ลง โทรมมาก รู้สึกจุกในใจตลอดเวลา จนในที่สุดครอบครัวก็ยอมใจอ่อนให้ดรอปหนึ่งปี ตอนนั้นรู้สึกดีขึ้นมาเลยค่ะ แต่หลังจากนั้นความรู้สึกของหนูมันก็ไม่ได้มีความสุขมากๆเหมือนแต่ก่อน มันเป็นความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ บางวันมันก็หม่นๆลงเพราะกลัวความผิดหวัง กลัวจะทำให้ครอบครัวผิดหวัง จากที่ไม่เคยเครียดเรื่องอนาคตมาก่อนก็กลายเป็นว่าเครียดกับมันง่ายมากๆค่ะ รู้สึกมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง ตอบไม่ได้ว่าโตขึ้นไปจะต้องทำอะไรต้องใช้ชีวิตยังไง กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกกลัวเลย พร้อมเผชิญหน้ากับมันตลอด แล้วเมื่อสามอาทิตย์มานี้หนูเครียดทุกข์วันเลย หลังจากที่เครียดบ้างไม่เครียดบ้างสลับกันไป เครียดสุขภาพของตัวเองมากทั้งที่เมื่อก่อนปล่อยว่างได้มากกว่านี้ ตอนนี้อ่านนสไม่รู้มันติดๆขัดๆตลอดทั้งที่ก่อนหน้าไม่เคยเป็นแบบนี้ เหมือนไม่มีสติชอบเหม่อตลอด ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว ย้ำคิดย้ำทำ รู้สึกไม่มีแรง เสียงสั่นเป็นบางที เวลาพิมอะไรก็จะมือสั่นๆทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อนถ้าไม่เจอเหตุการณ์อะไรน่าตื่นเต้น ความรู้สึกไม่อยากตื่นนอนมันกลับมาอีกแล้วหลังจากที่หายไปนานมากตั้งแต่เดือนพฤษภา พอเวลาตื่นมันก็จะบีบหัวใจมาก รู้สึกความจำแย่ลงมากด้วยค่ะ เหมือนกับว่าพอเราคิดว่าเป็นมันก็เป็นเฉยเลย เหมือนกับเราคิดว่าเราอ่านติดขัดมันก็เลยติดขัด ทั้งที่ก่อนหน้านั้นยังไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ เวลาพิมแป้นในคีย์บอร์ดโน้ตบุคเมื่อสามอาทิตย์ก่อนหนูยังพิมมันได้คล่องแคล่วอยู่เลย พอมาวันนี้มันสั่นไปหมดพิมผิดพิมถูก เวลาทวนสิ่งที่ตัวเองพิมหรือเขียนก็ยังอ่านถูกแต่พอมาวันนี้กลับอ่านผิดอ่านถูกตลอด แล้วก็รู้สึกไม่ชอบตอนกลางวันต้องหาอะไรทำตลอดเวลาเพราะถ้าไม่ทำก็รู้สึกแย่รู้สึกชีวิตไม่มีค่าเลย แต่อารมณ์อ่านนสก็ไม่มี ไม่อยากทำอะไรแต่พอไม่ทำก็รู้สึกแย่ไปหมด บางทีมีเสียงในใจที่ย้ำกับตัวเองว่าเหนื่อยมากเลยตอนนี้ อยากตายบ้าง แต่หนูก็ไม่ได้อยากตายนะคะเพราะหนูกลัวตาย หนูยังอยากทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ แต่ตอนนี้สิ่งที่หนูอยากทำมันทำไม่ได้หนู หนูอยากอ่านนสแต่มันก็อ่านไม่รู้เรื่องอ่ะค่ะ หนูจะเป็นซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วมันจะมีวิธีบำบัดให้หนูหายจากอาการแบบนี้มั้ย หนูอยากอ่านนสมากเลยค่ะ T T แต่อ่านทีไรพออ่านผิดก็หงุดหงิดแล้วก็ท้อมาก อย่างเช่นเป็นข้อความที่เขียนว่า " แจ้งเตือนฉันทางอีเมลล์ " หนูก็อ่านเป็น " แจ้งเตือนทางอีเมลล์ของฉัน คือมสองมันมโนไปเองอะค่ะเวลากวาดสายตาอ่านเร็วๆทั้งที่ก่อนหน้าไม่เป็นแบบนี้ หรือว่าแบบนี้มันเป็นปกติแล้วหนูคิดไปเองคะ