มีความเครียดแล้วรู้สึก burnout เคยเครียดมากๆจนพูดไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ ตื่นตระหนกมาก ใช่โรคแพนิคไหม จะแก้ไขอย่างไร

สวัสดีค่ะ เริ่มต้นเรื่องทั้งหมด เมื่อ3ปีก่อน เกิดจากความเครียดบางอย่างไม่รู้ตัว ส่งผลให้มีอาการร้องไห้ฟูมฟาย ก้าวร้าว อยากด่าทอ โวยวาย หงุดหงิดง่าย โมโหง่าย ทำลายข้าวของ ทำร้ายคนอื่น (แฟนที่อยู่ด้วยกัน) ทำร้ายตัวเอง เรียกร้องความสนใจ จนมาวันหนึ่ง เริ่มมีอาการพูดไม่ได้ พูดไม่ออก ไม่มีเสียง ไม่ว่าพยายามเท่าไหร่ก็พูดไม่ได้ จนต้องรอใช้เวลาสักพัก ตั้งแต่หลายนาที ถึง หลายชั่วโมง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ถ้ามีคนเข้ามาปลอบเข้ามาคุย มาใส่ใจ จะหายเร็วขึ้น จนเวลาผ่านไป อาการเพิ่มขึ้น เป็นร่างกายเริ่มอ่อนแรง เดินไม่ค่อยไหว ไม่มีแรงทำอะไร จนในที่สุดก็ขยับไม่ได้ทั้งตัว ได้แต่กรอกตาไปมา กระพริบตาได้ มักเป็นเกินชั่วโมงตลอด เคยเป็นนานสุด 3-4 ชั่วโมง แล้วเมื่อเริ่มคลายความเครียดได้ จะเริ่มขยับนิ้วเท้า นิ้วมือได้ก่อน แล้วค่อยขยับขาพอได้ เริ่มพอพูดได้ เริ่มขยับแขนเปนลำดับท้ายๆ จนถึงลุกได้นี่ท้ายสุด เคยไปพบหมอก็แย่กว่าเดิม เจอหมอพูดทำร้ายจิตใจ จนทำให้เป็นหนักกว่าเดิมจนกลัวหมอ 1 คนก็แล้ว เปลี่ยนรพ. ก็เจอแพทย์ปากไม่ดีอีก เป็น2 จนเปลี่ยนหมอทั่วไปครใหม่ เด็กหน่อย ก็ดีขึ้น จนส่งไปหาหมอเฉพาะทาง จิตแพทย์หญิง ก็วิเคราะห์เกิดจากความเครียด ได้ยา certraline มากิน ติดต่อกัน ประมาณครึ่งปี มีเอฟเฟคยาปกติ และทรมานไม่ชอบ เคยพยายามหยุดกินยาเองแค่2วัน รับไม่ไหวจนต้องกลับมากินต่อ วันนึงเลยไปหาหมออื่นที่ไม่ใช่หมอในรพ. ก็ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอยู่ 5 ครั้ง ใน 2 เดือน ตั้งแต่ไปครั้งแรก กลับมาเลิกกินยาเองอีกครั้ง และอดทนกับเอฟเฟคยา จนตอนนี้ครึ่งปี ที่ไม่ได้กินยาก็คือ ไม่เป็นอะไรเลย ปกติ (ช่วงที่เป็นมา3ปี ตั้งแต่มีโควิดมา ยังทำงานบริษัทอยู่ แต่ไม่ได้ทำทุกวัน ทำแค่ เดือนละ 2-3 วัน) และช่วงที่เริ่มเป็น2 ปี ตัดสินใจลาออก มารักษาตัวอยู่บ้าน ปัจจุบันที่ไม่ต้องกินยาแล้ว ก็ยังไม่มีงานค่ะ ในทุกๆวัน จะนั่งสมาธิ5นาที สวดมนต์1-2ชม. ในทุกๆวันช่วงเย็น แต่ปัจจุบันนี้ก็ยังมีสภาวะอยากอยู่เฉยๆ รู้สึกอยากไปทำงานให้ตัวเองมีคุณค่า แต่ก็เคยลองหางาน แล้วจู่ๆ มันรู้สึกกลัว ตื่นตระหนก จนหยุดหางานไปก่อน ไม่แน่ใจว่ามันคือ panic หรือ burnout กันแน่ มันรู้สึกตัวเองยังไม่มีคุณค่า อยากนอน อยู่ในที่มืดๆ ไม่อยากคุยกับใคร บางทีก็นอนร้องไห้นานๆครั้ง จริงๆ รู้สึกปลงกับชีวิต แต่ไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายเหมือนแต่ก่อน เพราะกลับบาป แต่บางทีก็แค่รู้สึก ถ้าวันนึงหมดลมหายใจไปเอง ก็ไม่รู้สึกอะไร ปล่อยทุกอย่างแล้ว ไม่คาดหวังอะไร รู้สึกเหนื่อยกับชีวิต ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เข้มแข็งดีค่ะ เพราะแฟนที่อยู่ด้วยกันคอยดูแล support ทุกอย่าง แต่มันเริ่มมาเป็นหลังจากแฟนตกงานค่ะ ทำให้เรากดดันตัวเอง ว่าต้องไปหางานทำ ต้องทำตัวให้มีคุณค่าเหมือนเดิม แต่มันกลับกลัว สังคมการทำงาน เพราะเคยโดนบูลี่ในที่ทำงานมาตลอด 8ปี ทั้งที่คิดมาตลอดว่า ปีที่ได้ตัดสินใจลาออกจากงาน คือปีที่มีความสุขในชีวิตแล้วตั้งแต่เกิดมา แต่มันก็เป็นแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ ยังไงก็ต้องทำงาน เจอสังคม 🙏🙏เลยอยากจะถามคุณหมอ ว่าแบบนี้ มันคืออาการอะไรกันแน่คะ ใช่panic หรือไม่คะ ควรแก้ไขยังไงดีคะ ขอบคุณค่ะ☺️