-
ควรพบจิตแพทย์ไหมคะ
-
Jun 21, 2018 at 03:14 AM
หนูเป็นคนโรคส่วนตัวสูง และบวกกับเป็นคนเข้าสังคมยาก เนื่องจากพูดไม่ค่อยเก่ง เลยทำให้ทำให้มีเพื่อนน้อย จึงไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดในใจก็ชอบนะคะแต่ลึกๆหนูก็รู้สึกโดดเดี่ยวและเหงามากค่ะ หนูเคยมีเพื่อนสนิทช่วงมัธยมค่ะ เวลาหนูมีไรก็จะปรึกษาเขาตลอดค่ะ เพราะหนูไว้ใจเขามากแต่เขาเอาเรื่องของหนุไปเล่าให้แฟนเขาฟัง พอทะเลาะกันแฟนเขาก็มาด่าหนูค่ะ แล้วเอาเรื่องที่หนูไปปรึกษาเพื่อนมาด่าหนู ทั้งๆที่มันก็ไม่เกี่ยวไรกับเรื่องที่ทะเลาะเลยค่ะ ทำให้หนูไม่กล้าที่จะปรึกษาใครอีก หนุไามาไว้ใจใครเลยค่ะหนูเก็บไว้คนเดียวจนหนูรุ้สึกเก็บกด เลยกลายเป็นคนชอบเก็บตัวค่ะ รู้สึกไม่มีค่า อย่าหายไปจากโลกนี้ บวกกับสูญเสียแมวที่รักไป จึงได้แต่โทษตัวเอง ถ้าตายแทนได้ก็ยอม และอีกหลายๆเรื่องที่เข้ามา เรื่องแฟนที่ต้องคบกันด้วยความหวาดระแวงและความสัมพันธ์ที่แย่ลง เลยทำให้รู้สึกเครียดมากและเวลาเครียดหนูจะมีอาการหายใจไม่อิ่มค่ะ ซึ่งมันทรมานมาก และอีกโรคคือชอบดึงผมดึงขนจนหัวล้าน เวลาทำแล้วมันจะทำให้รู้สึกผ่อนคลายค่ะ ทั้งสองโรคเป็นมานานแล้วค่ะ เคยเลิกได้นะคะแต่พอเครียดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมค่ะ แล้วตั้งแต่แมวตาย หนูก็กลายเป็นคนวิตกกังวลทุกเรื่องเหมือนโรคจิตอ่ะค่ะ ระแวงกับสิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นมองโลคในแง่ร้าย เช่น เวลาพ่อแม่เราไปไหนเราก็จะกลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ เราคิดไปไกลมากเลยค่ะ เป็นทุกครั้ง เราห่วงมากเกินไปจนเราจิตตก ตอนนี้ปัญหามันรุมเล้าหนุมากเลยค่ะ หนุอยากร้องไห้แต่ก็กลั้นไว้เพราะไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแต่มันยิ่งทำให้หนุรุ้สึกอึดอีดจนหัวจะะเบิดเลยค่ะ บางทีหนูก็ไม่อยากตื่นมาอีกเลย รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ เคยมีแวบๆที่อยากทำร้ายตัวเอง แต่ก็สงสารพ่อแม่ หนุอยากรู่ว่าหนูควรไปพบจิตแพทย์ดีไหมคะ หนูเข้าค่ายเป็นโรคอะไรหรอคะ หนุระบายที่นี่เป็นที่แรกหวังว่าคุณหมอจะได้อ่านนะคะ ขอบคุนพื้นที่นี่ในการระบายความในใจค่ะJun 21, 2018 at 03:22 AM
เพิ่มเติมนะคะ คือช่วงนี้หนูนอนหลับยากมากเลยค่ะ กินยานอยหลับติดต่อมา 4 วันแล้วค่ะ วันนี้หนูก็กินค่ะ แต่นอนไม่หลับเครียดมากเลยค่ะJun 21, 2018 at 03:33 AM
คือเรื่องเพื่อนหนูพยายามปรับตัวแล้วนะคะ ย้ายกลุ่มเพื่อนมาเยอะแต่ก็รู้สึกว่าเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน เป็นคนพูดไม่เก่งจนเหมือนเป็นส่วนเกิน จนไม่กล้าที่จะเข้าหาเพื่อนเลยเลือกที่จะไปไหนมาไหนคนเดียวค่ะ แต่ก็อย่างที่บอกไปข้างต้นค่ะJun 21, 2018 at 12:28 PM
สวัสดีคะคุณ zzzzzz
ตอนนี้ปัญหาอยู่ที่มีเรื่องของภาวะ ที่แยกตัวออกจากสังคมค่ะ ซึ่งเป็นปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในวัยรุ่นค่ะ หรือวัยที่ยังต้องการมองหาหรือค้นหาความต้องการของตัวเองค่ะ อาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวสูง มีปัญหาเรื่องการเปิดใจเข้ากับกลุ่ม หรือ ยังไม่สามารถค้นพบตัวตน และความต้องการของตัวเองได้นะค่ะ ประกอบกับมีประสบการณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับการไว้เนื้อเชื้อใจคนค่ะ เนื่องจากปัญหาความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทนะค่ะ
ตอนนี้หมอคงต้องแนะนำเรื่องการวางตัว และการปรับตัวก่อนค่ะ
แนะนำว่าอาจจะต้องสำรวจตัวเองก่อนนะค่ะ
- ความชอบ ความสนใจ หรือ ความถนัดของตัวเอง
- ความต้องการที่ตัวเองอยากได้ อยากเป็น เช่น ต้องการให้เพื่อนที่คบอยู่มีนิสัยอย่างไร
- มีปัญหาในเรื่องการทำกิจวัตรประจำวันหรือไม่ เช่น มีปัญหาไม่สามารถเรียนได้ หรือ ยังสามารถเรียนได้ตามเกณฑ์ ซึ่งอาจจะเป็นตัวชี้ว่าปัญหาที่เผชิญอยู่มีความเร่งด่วนมากน้อยแค่ไหนค่ะ ในการแก้ไขค่ะ
- ชีวิตประจำวันมีอะไรที่ทำให้มีความสุขบ้างหรือไม่ เช่น อาจจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นแล้วทำให้มีความสุข หรือ ตลอดเวลาไม่สามารถมองหาความสุขในเรื่องใดได้เลย
- มีความคิดที่ อยากจะทำร้ายตัวเอง หรือไม่ ถ้ามีอาจจะต้องรีบปรึกษาจิตแพทย์ค่ะ
จากประวัติ มีปัญหาในเรื่องการไว้วางใจคนรอบข้างค่ะ อาจจะต้องมองหาคนที่สามารถพูดคุยได้จริงๆ ค่ะ
ส่วนเรื่องความคิดที่ว่าการเสียชีวิตของสัตว์เลี้ยงเป็นความผิดของเรา อันนี้อาจจะต้องมาซักถามมากขึ้นคะว่าอะไรทำให้คิดเช่นนั้นค่ะ ถ้าระหว่างที่สัตว์ป่วยให้การดูแลรักษาอย่างเต็มที่คงต้องคิดว่าทำดีที่สุดแล้วค่ะ แต่ถ้าละเลยอาจจะทำให้รู้สึกผิดได้ค่ะ แต่การรู้สึกผิด หรือ เสียใจถ้าสามารถให้อภัยตัวเองได้ และไม่มีภาวะซึมเศร้าต่อเนื่องเกินหกสัปดาห์ ถือเป็นเรื่องปรกติ ในการบริหารทางจิตใจเมื่อมีการสูญเสียสิ่งที่รักไปค่ะแต่ถ้าเกินอาจจะมีผลต่อเรื่องภาวะซึมเศร้าได้ค่ะ
ตอนนี้การทำกลุ่มบำบัดอาจจะช่วยได้มากค่ะ เนื่องจากถ้าเจอคนที่มีปัญหาเหมือนกันอาจจะพยายามช่วยกันแก้ไขได้ค่ะ
อาจจะต้องมองหากิจกรรมที่ทำแล้วทำให้มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เพื่อที่จะสามารถมีความสนใจตรงกับเพื่อนๆ ใหม่ ได้ค่ะ
แนะนำพบจิตแพทย์ ถ้าไม่สามารถจำแนกปัญหาได้ค่ะ ยาต้านเศร้า ยาปรับอารมณ์อาจจะมีประโยชน์ในช่วงแรกค่ะ
หัวข้อสนทนาล่าสุด
-
- 1 ตอบประมาณ 1 ปีคำตอบโดยแพทย์
-
- 1 ตอบประมาณ 1 ปีคำตอบโดยแพทย์
-
- 1 ตอบประมาณ 1 ปีคำตอบโดยแพทย์
